Ik heb hier een boek, momenteel is dit voor mij een heel belangrijk boek.
Het ligt binnen handbereik en ik lees er elke dag in.
Je zult er zeker meer van gaan horen want ik ga er meer video’s over maken.
Ik heb weer veel nieuwe dingen geleerd over het Universum, over spirituele wetten, hoe je die kunt inzetten in je leven om een (nog) beter, prettiger en aangenamer persoon te worden.
Dus daar ga je meer van horen.
In het boek staan allemaal praktische dingen die je kunt gaan doen.
Een van de uitdagingen, want zo wil ik het echt wel noemen, is dat je een 21 dagen uitdaging aangaat.
21 dagen staat voor de periode waarin je jezelf een nieuwe gewoonte kunt aanleren.
De opgave is dat je 21 dagen op rij niet klaagt, geen kritiek levert, niet roddelt, niet zeuren.
Kortom: 21 dagen lang niet zeuren en klagen daar komt het op neer.
Ik heb voor mezelf een A4-tje gemaakt om dus elke dag braaf af te vinken als het is gelukt en zoals je misschien kunt zien, ik ben nog niet verder gekomen dan dag 1.
Voor mij, en misschien ook wel voor jou, is het ongelofelijk moeilijk om dus 1 dag of langer dan 1 dag niet te klagen, geen kritiek te hebben op iets of iemand, niet te zeuren.
Het zit er gewoon zo ingebakken.
Voorbeeld: Voor mij is 50 kilometer per uur rijden al een hele opgave en als er dan iemand voor mij rijdt die nog langzamer gaat, ja, dan heb ik echt wel kritiek.
De wifi valt uit, natuurlijk klaag je over de kabelmaatschappij die het allemaal weer niet goed doet.
De melk kookt over.
Iemand zegt iets of er gebeurt iets en je hebt kritiek, je uit kritiek, je bent negatief bezig.
Het is echt een hele opgave.
Ik snap zeker dat klagen enorm op kan luchten.
Er gebeurt iets, je gooit het eruit en je bent het kwijt, heerlijk.
Zeggen of accepteren dat het er gewoon bij hoort, dat we er nu eenmaal niets aan kunnen doen, dat gaat mij wel te ver.
Het is echt af te leren, het is een gewoonte, het is gedrag bij jezelf dat je aan kunt pakken.
We weten ook allemaal: Wat je doet en denkt daar krijg je meer van.
Klaag je vaak of veel, let je op negatieve dingetjes, dan krijg je meer van dat soort situaties in je leven en ben je dus ook meer aan het klagen.
Hoe ik klagen zie is dat het een manier is voor iemand om wel aandacht te krijgen maar die aandacht tegelijkertijd bij zichzelf weg te houden.
Het is vaak makkelijker om het over een ander te hebben en wat daar allemaal niet goed gaat en wat daar mis is, dan naar jezelf te kijken:
– Wat is mijn eigen aandeel hierin?
– Waarom heb ik eigenlijk kritiek, wat zegt het over mij?
Het gaat ook over verantwoordelijkheid nemen voor dingen die je wel kunt doen in je leven, dingen die je wilt bereiken.
Martin Seligman, een Amerikaanse geluksdeskundige, heeft ontdekt dat mensen die veel en vaak klagen korter leven, minder succesvol zijn en minder vrienden hebben.
En dat snap ik wel want wie wil er nu bevriend zijn met mensen die alleen maar lopen te klagen?
Heb je dus mensen in je omgeving die negatief ingesteld zijn, die alleen maar of vaak lopen te klagen dan zou ik je willen adviseren om daar (meer) afstand van te nemen.
Je kunt ook kijken wat je kunt doen om dat te doorbreken dus als iemand aan het klagen is dat jij je dan bewust bent: Hé, er wordt hier geklaagd. En misschien kun je het afkappen met een grapje of met een confronterende prikkelende zin.
Je kunt de ander natuurlijk niet veranderen, het gaat altijd om jezelf.
Het begint ook hier weer met het bewustzijn, dat je je realiseert: ‘Hé, ik ben aan het klagen! Waarom doe ik dit eigenlijk, wat wil ik hiermee zeggen? Heeft dit zin of nut? Draagt het bij aan iets in mijn leven?’
Als je dit tegen jezelf kunt zeggen en op dat moment ook tegen jezelf zeggen: ‘Oké, niet handig, moet ik niet doen.’
En daarna ga je gewoon over tot de orde van de dag.
Maak het jezelf niet te moeilijk en hou gewoon van jezelf ondanks alles 😉
Ik zou nu graag van jou horen:
Herken jij dit?
Op welke manier heb jij klagen, bij jezelf of een ander, aangepakt?
Heb je een tip of is er iets anders dat jou opvalt aan het klaaggedrag in Nederland?
Hoe kijk jij hier tegen aan en wat doe jij ertegen?
Dankjewel voor je reactie hier onderin.
Deel deze video gerust met jouw netwerk als jij denkt dat zij er ook iets aan hebben, dank.
Heb je een vraag over je bedrijf, wil jij een bepaald onderwerp aan de orde laten komen laat het mij dan weten. Wie weet maak ik een video voor jou.
Ik wens je een fijne en klaag-vrije week.
Ik ga ook gewoon vrolijk verder met mijn uitdaging!
Kleding: Marc O’Polo ‘s-Hertogenbosch
Hoi Marieke, leuke uitdaging! Ik heb alleen het idee dat je hem beter kan omdraaien. Dat je je gaat richten op de positieve dingen die je zegt en doet, en die bijhoudt. Daar een wedstrijdje van maakt, bij wijze van spreken. 🙂 Want nu ga je alleen maar meer aandacht geven aan het klagen, en waar je je aandacht op richt, daar krijg je meer van. 😉 Door je te richten op de positieve dingen die je zegt, ga je meer aandacht besteden aan positiviteit, kan je jezelf vaker belonen en word het daardoor ook leuker. En het klagen wordt dan vanzelf minder! 🙂
Fijn weekend!
Angelique
Ik moet nog steeds beginnen Mariek! Ik heb em uitgeprint op mijn bureau maar oy het is inderdaad niet makkelijk. Niet roddelen en zo lukt wel maar gewoon kunnen zeggen ‘Well thats just fine’ when the shit hits the fan…. Ik ben er nog niet iig 😉
Ha Marieke, dat van die cyclus van 21 dagen wist ik niet. Ik wil graag over mezelf denken als iemand die niet klaagt – dat hoor ik tenminste van anderen 😉 -, maar ik weet wel beter… deep down zeur ik net zo als anderen en heb ik ook kritiek op anderen. Ik hou het alleen voor me. Dat scheelt natuurlijk al wel, maar ik vind het toch de moeite waard om te kijken of ik in 3 weken een nieuwe gewoonte kan aanleren.
Ik heb 2 levensmotto’s. De een is: Het leven is een kladversie. En de ander: het gaat nergens over (als iemand zich weer eens nodeloos opwindt). Nu ik het opschrijf, merk ik dat ze wel in elkaars verlengde liggen. Je niet druk maken dus.
Ik ga aan de slag.
21 dagen, grappig, voor mij ook nieuw. Niet oordelen, zo noem ik het. Vanuit mindfulness hou ik me daarmee bezig. En vrij van die oordelen valt dan niet mee. Maar jezelf vergeven en ok zijn met dat het (nog) niet helemaal lukt hoort er ook bij, dat is ook niet oordelen en weer vers opnieuw beginnen. Toch? De wereld wordt er vast veel mooier van; minder klagen, mopperen, zeuren, oordelen.