Veel vrouwelijke ondernemers voelen zich schuldig als het aankomt op keuzes maken, voor zowel hun zakelijke als hun privéleven.
- Ga ik naar dat business event of naar de verjaardag van mijn (schoon-)moeder?
- Zal ik meegaan op het schoolreisje of die ochtend op kantoor werken?
- Zal ik een incassobureau inschakelen of niet want ik weet dat die ene niet-betalende klant al genoeg aan haar hoofd heeft?
- Zal ik mijn tarieven verhogen of niet want laatst had ik een klant aan de lijn die zuchtte dat alles tegenwoordig zo duur is?
- Ga ik vanavond nog even een paar uur aan mijn bedrijf werken of die film kijken op tv?
Ik zal je een persoonlijk voorbeeld geven, iets dat mij ooit is overkomen.
In mei 2013 besloot ik om mij aan te melden voor een 3-daags event in Amerika, in Florida.
Nadat ik me had aangemeld en betaald ging ik naar mijn agenda om de data te noteren.
Op dat moment zag ik dat mijn zoon precies in die week jarig was, precies in die week dat ik in Florida zou zijn.
Ik kan je verzekeren dat ik op dat moment een mega schuldgevoel kreeg.
Ik voelde me VRESELIJK, de slechtste moeder op aarde.
Ik durfde het niet tegen mijn man, mijn zoon en mijn familie te zeggen.
Ik kom mezelf wel voor mijn hoofd slaan, waarom had ik niet opgelet, hoe kon ik nu de verjaardag van mijn eigen kind vergeten?
Brrrr, ik krijg nog kippenvel als ik er aan terug denk.
Deze schuldgevoelens nemen we soms heel makkelijk aan als zijnde ‘de waarheid’, of ze nu vanuit onszelf komen of door anderen worden aangepraat.
Vaak is het niet eens een schuldgevoel maar is het angst.
Angst om wat er zal gebeuren, wat anderen zullen zeggen.
Ik weet ook dat ‘angst’ nooit waar is.
Vanuit die wetenschap kon ik, nadat ik weer was bijgekomen, overgaan tot actie:
Ik heb het besproken met mijn man, ik heb er één slechte nacht van gehad en toen de knoop doorgehakt dat ik gewoon zou gaan.
En dat ik me daar niet (langer) schuldig over zou voelen.
Ik heb mijn familie meteen op de hoogte gebracht.
We hebben mijn zoon’s verjaardag gevierd de dag voordat ik vertrok en de dag dat ik terugkwam.
Op zijn verjaardag zelf heb ik via Skype voor hem gezongen en hem een enorm kado dat ik daar had gekocht laten zien.
Natuurlijk kreeg ik een aantal keer ‘zogenaamd als grapje’ te horen dat ik een slechte moeder was.
Ik heb me er niets van aangetrokken, uiteindelijk is het niet alleen goed voor mij en mijn bedrijf geweest dat ik ben gegaan, maar het is ook goed voor mijn gezin geweest.
Mijn bedrijf heb ik namelijk om onder andere mijn kinderen een fijn leven te geven, het is een middel om daarin te voorzien.
En dat ik zijn verjaardag gewoon glad vergat bij het aanmelden zie ik maar als een teken van het Universum dat ik er gewoon bij moest zijn!
Hoe dan ook, zou het niet heel fijn zijn als we soms wat meer ballen hadden om dat schuldgevoel ver(der) bij ons vandaan te laten?
Soms kan onze zorgzame houding in de weg staan als we onze ambities de ruimte willen geven!
Ik heb 7 tips hoe jij om kunt gaan met schuldgevoelens:
1. Schuldgevoel is een mindset. Je kunt er een heel ‘ding’ van maken maar je kunt ook besluiten: Klaar. Die keuze kun je NU maken. Verander je mindset en gedraag je daarnaar. Mensen zullen het voelen dat je een heldere keuze hebt gemaakt over iets in je bedrijf/leven.
2. Je schuldig voelen en grenzen stellen liggen dicht bij elkaar. Jij weet dondersgoed wanneer iemand een van jouw grenzen heeft overschreden en je kunt ervoor kiezen dat je de volgende keer op een andere manier reageert. Wees hierbij mild voor jezelf, compassie voor jezelf is heel belangrijk. Lessen komen langs totdat ze zijn geleerd…
3. De business gaat meestal voor. Dit is tenminste hoe het voor mij werkt. Mijn bedrijf is belangrijk voor me, nogmaals, het is een middel om mij het leven te geven zoals ik dat wil. Als moeder wil ik alle schoolvakanties vrij zijn. Dus dan gaat het gezin voor. Keuzes maken die passen bij hoe jij het wilt hebben, daar kan ik niet genoeg op hameren.
4. Je kunt leren om ‘nee’ te zeggen. Hiermee bedoel ik ‘nee’ tegen een ander, niet tegen jezelf. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je nee zegt tegen iemand anders. Hun reactie zegt niets over jou, dat gaat altijd over henzelf.
5. Leer van vrouwen die zijn waar jij wilt komen met je bedrijf en je leven. Dus kijk omhoog. Modelleer ze: hoe gaan zij om met lastige situaties? Zij hebben ook obstakels moeten overwinnen en komen nog steeds obstakels tegen, dat weet ik zeker. Wedden dat ze wel een heel helder beeld hebben waar zij naartoe werken en dat ze acties nemen op basis van dat beeld?
6. Accepteer dat je niet alles tegelijk kunt hebben of doen. Blijf in het hier en nu maar zie jezelf als degene die je over een (paar) jaar wilt zijn. Elke keer als je een schuldgevoel merkt stel jezelf deze vraag: Wat zou ik doen als ik daar al zou zijn? Vanuit dat antwoord kun je nu een actie nemen.
7. Blijf naar het grotere geheel kijken. Jij hebt jouw bedrijf omdat je mensen wilt helpen. Misschien wil je heel veel meer klanten en de wereld veroveren. Misschien wil je je lokaal profileren. Het is allemaal oké. Jij hebt jouw eigen definitie van succes voor nu en daarmee ga je aan de slag.
Nu zou ik graag van jou horen:
• voel jij je wel eens schuldig, heb je een voorbeeld?
• hoe ga je daar dan mee om, heb je een aanvullende tip?
• welke actie kun je nemen naar aanleiding van dit artikel?
Dankjewel voor een reactie hier onder aan de pagina.
Heb jij een vraag over jouw bedrijf, over jezelf als zakenmam? Mail me dan kan ik je helpen in een volgend artikel of video!
Tot de volgende keer.
Schuldgevoel, zeker. Gisteren nog naar mijn dochtertje, die me haar droom vertelde dat ze me kwijt raakte in het bos. Tranen en dat ze me zo miste. Helemaal waar, zeker na jaren waarin ik in het gezin ben geweest en 10 uur per week op vaste tijden werkte. Gelukkig kan ik nu ook voelen in mezelf dat dit niet betekent dat ik stappen terug moet doen. We hebben gekeken wat ze nodig heeft om ermee om te gaan. Oplossingen: ingesproken verhaaltje die ze kan luisteren als ik ‘savonds weg ben en af en toe bij mij slapen als mijn man koken is. Gezellig, komt ze logeren:-)).
Ja elke keer nog. Ik werk nog letterlijk vanuit mijn huiskamer omdat ik geen geschikte ruimte heb. Die zijn we namelijk aan het (ver)bouwen. Maar tot die tijd kan ik voor mijn gevoel nog niet omhoog met de prijzen. En kan ik nog weinig nieuwe vreemde cliënten ontvangen. Ik wil die mensen dolgraag helpen, maar in de huiskamer voelt dat nog niet goed, ook prijstechnisch gezien. Daar gaat straks verandering in komen. Ik hoop dat ik dat durf dan, om het neer te zetten van “dit is het” ben een uber softie…maar gaat al beter.
Hai Marieke,
Ik herken het heel goed! Dat schuldgevoel komt heel vaak om de hoek kijken, bijna dagelijks! Ik werk nu ruim 5 jaar aan en in mijn eigen bedrijf en dat doe ik niet voor niets, ik vind het heerlijk maar ik voel dat het vaak lastig is om keuzes te maken. Ik werk op diverse locaties en thuis moet ik van mezelf uitwerken en adminstratie doen. Dus weinig tijd om veel met mijn kids te doen. Ze zijn nu 14 en 12 en daar ben ik eigenlijk eerlijk gezegd ook wel blij om, dat ik vaker later thuis kan komen dan de kids. Dat ze even alleen kunnen zijn. Voel ik me dan schuldig? Ik probeer er steeds minder bij stil te zijn. Wel heb ik besloten vaker wel thuis te zijn en tijd voor mijn kids te nemen en naar ze te luisteren, ze zijn heel belangrijk voor me!
Maar ik heb al 2 x mijn hulp aan de klas van mijn zoon moeten verzetten omdat ik toch niet kon vanwege mijn werkafspraken. Jammer maar helaas. En ja daar voel ik me ook wel een beetje schuldig over, maar aan de andere kant: ik heb een eigen bedrijf! Ik hoor vaak dat mannelijke partners ‘een eigen zaak’ hebben en daarom nooit vrij kunnen zijn of aanwezig kunnen zijn voor hun kinderen. Ik zeg dat nooit!
Ik ben trouwens dit jaar 1 hele dag naar Londen geweest en zelfs 3,5 dag naar Italie voor bijscholing. En ook weer: gaat dat lukken zonder mij? Kan dit wel? IK ben geweest en ik vond het geweldig!!
Dus ja Marieke, ik geloof zeker dat de mindset een hele grote rol speelt. We zijn vrouwelijke ondernemers en we houden van onze business en ook van ons gezin.
De man weer de baas…